1166. നിനക്കായെന്‍ ജീവനെ മരക്കു
നിനക്കായെന്‍ ജീവനെ മരക്കുരിശില്‍ വെടിഞ്ഞെന്‍ മകനേ!
ദിനവും ഇതിനെ മറന്നു ഭൂവി നീ വസിപ്പതെന്തു കണ്മണിയേ?
1 വെടിഞ്ഞു ഞാനെന്‍റെ പരമമോദങ്ങളഖിലവും നിന്നെക്കരുതി-നിന്‍റെ
കഠിനപാപത്തെ ചുമന്നൊഴിപ്പതിന്നടിമവേഷം ഞാനെടുത്തു-
2 പരമതാതന്‍റെ തിരുമുമ്പാകെ നിന്‍ ദുരിതഭാരത്തെ ചുമന്നു-കൊണ്ടു
പരവശനായി തളര്‍ന്നെന്‍ വിയര്‍പ്പു ചോരത്തുള്ളി പോലൊഴുകി-
3 പെരിയൊരു കുരിശെടുത്തു കൊണ്ടു ഞാന്‍
കയറി കാല്‍വറി മുകളില്‍-ഉടന്‍
കരുത്തെഴുന്നവര്‍ പിടിച്ചിഴച്ചെന്നെ കിടത്തി വന്‍കുരിശതിന്മേല്‍-
4 വലിച്ചു കാല്‍കരം പഴുതിണയാക്കി പിടിച്ചിരുമ്പാണി ചെലുത്തി-ഒട്ടും
അലിവില്ലാതടിച്ചിറക്കിയേ രക്തം തെറിക്കുന്നെന്‍റെ കണ്മണിയേ!-
5 പരമദാഹവും വിവശതയും കൊണ്ടധികം തളര്‍ന്ന എന്‍റെ -നാവ്
വരണ്ടു വെള്ളത്തിന്നിരന്ന നേരത്തും തരുന്നതെന്തു നീയോര്‍ക്ക-
6 കരുണയില്ലാത്ത പടയാളിയൊരു പെരിയകുന്തമങ്ങെടുത്തു-കുത്തി
തുറന്നെന്‍ ചങ്കിനെയതില്‍ നിന്നൊഴുകി ജലവും രക്തവുമുടനെ-
7 ഒരിക്കലും എന്‍റെ പരമസ്നേഹത്തെ മറക്കാമോ നിനക്കോര്‍ത്താല്‍-നിന്മേല്‍
കരളലിഞ്ഞു ഞാനിവ സകലവും സഹിച്ചെന്‍ ജീവനെ വെടിഞ്ഞു-
Download pdf